سخت افزار چیست؟
سخت افزار کامپیوتر چیست؟
یک اصطلاح جمعی است که برای توصیف هر یک از اجزای فیزیکی یک کامپیوتر آنالوگ یا دیجیتال استفاده می شود. اصطلاح سختافزار جنبههای ملموس یک دستگاه محاسباتی را از نرمافزار متمایز میکند، که شامل دستورالعملها یا برنامههایی نوشته شده و قابل خواندن توسط ماشین است که به اجزای فیزیکی میگوید چه کاری انجام دهند و چه زمانی دستورالعملها را اجرا کنند.
سخت افزار و نرم افزار مکمل هم هستند. یک دستگاه محاسباتی تنها زمانی می تواند کارآمد عمل کند و خروجی مفیدی تولید کند که سخت افزار و نرم افزار به طور مناسب با هم کار کنند.
سخت افزار کامپیوتر را می توان به دو بخش داخلی یا خارجی تقسیم کرد. به طور کلی، اجزای سختافزار داخلی آنهایی هستند که برای عملکرد صحیح رایانه ضروری هستند، در حالی که قطعات سختافزاری خارجی برای افزودن یا افزایش عملکرد به رایانه متصل میشوند.
قطعات سخت افزاری داخلی کامپیوتر چیست؟
سخت افزار های کامپیوتر
اجزای داخلی به طور جمعی دستورالعمل هایی را که ارائه میشود توسط برنامه یا سیستم عامل (OS) را پردازش یا ذخیره می کنند. این موارد شامل موارد زیر است:
مادربرد:
این یک برد مدار چاپی است که واحد پردازش مرکزی (CPU) و سایر سختافزارهای داخلی ضروری را نگه میدارد و به عنوان هاب مرکزی عمل میکند که سایر اجزای سختافزاری از آن عبور میکنند.
سی پی یو (CPU):
CPU مغز کامپیوتر است که دستورات دیجیتال را از برنامه های مختلف پردازش و اجرا می کند. سرعت ساعت آن عملکرد و کارایی رایانه را در پردازش اطلاعات تعیین می کند.
رم (RAM):
RAM — یا رم پویا — ذخیره سازی موقت حافظه است که اطلاعات را بلافاصله در دسترس برنامه ها قرار می دهد. RAM یک حافظه فرار است، بنابراین داده های ذخیره شده با خاموش شدن رایانه پاک می شوند.
هارد دیسک (Hard drive):
درایوهای دیسک سخت دستگاههای ذخیرهسازی فیزیکی هستند که دادههای دائمی و موقت را در قالبهای مختلف از جمله برنامهها، سیستمعاملها، فایلهای دستگاه، عکسها و غیره ذخیره میکنند.
درایو حالت جامد (SSD):
SSD ها دستگاه های ذخیره سازی حالت جامد مبتنی بر فناوری حافظه فلش NAND هستند. SSD ها غیر فرار هستند، بنابراین می توانند با خیال راحت اطلاعات را حتی زمانی که کامپیوتر خاموش است ذخیره کنند.
درایو نوری(Optical drive):
درایوهای نوری معمولاً در یک محفظه درایو روی دستگاه قرار دارند. آنها رایانه را قادر میسازند تا رسانههای خارجی غیر مغناطیسی را بخواند و با آنها تعامل داشته باشد، مانند حافظه فقط خواندنی دیسک فشرده یا دیسکهای ویدیویی دیجیتال.
سینک حرارتی (Heat sink):
این یک قطعه سخت افزاری غیرفعال است که گرما را از اجزاء برای تنظیم/کاهش دمای آنها می گیرد تا از ادامه عملکرد صحیح آنها اطمینان حاصل شود. به طور معمول، یک هیت سینک مستقیماً در بالای CPU نصب می شود که بیشترین گرما را در بین اجزای داخلی تولید می کند.
واحد پردازش گرافیک:
این دستگاه مبتنی بر تراشه، دادههای گرافیکی را پردازش میکند و اغلب به عنوان یک افزونه برای CPU اصلی عمل میکند.
کارت رابط شبکه (NIC):
NIC یک برد مدار یا تراشه است که کامپیوتر را قادر می سازد به شبکه متصل شود. همچنین به عنوان آداپتور شبکه یا آداپتور شبکه محلی شناخته می شود، معمولاً از اتصال به شبکه اترنت پشتیبانی می کند.
سایر اجزای محاسباتی مانند پورت های USB، منابع تغذیه، ترانزیستورها و تراشه ها نیز از انواع سخت افزار داخلی هستند.
این نمودار سختافزاری رایانه در زیر نشان میدهد که اجزای سختافزار داخلی معمولی رایانه چگونه به نظر میرسند.
سایر مقالات پربازدید سایت گیگاکالا: